Haddock’s Eyes Lewis Carroll (Through The Looking Glass) (PD) `I'll tell thee everything I can; There's little to relate. I saw an aged aged man, A-sitting on a gate. "Who are you, aged man?' I said. "and how is it you live?" And his answer trickled through my head Like water through a sieve. He said "I look for butterflies That sleep among the wheat: I make them into mutton-pies, And sell them in the street. I sell them unto men,' he said, "Who sail on stormy seas; And that's the way I get my bread -- A trifle, if you please." But I was thinking of a plan To dye one's whiskers green, And always use so large a fan That they could not be seen. So, having no reply to give To what the old man said, I cried, "Come, tell me how you live!" And thumped him on the head. His accents mild took up the tale: He said "I go my ways, And when I find a mountain-rill, I set it in a blaze; And thence they make a stuff they call Rolands' Macassar Oil -- Yet twopence-halfpenny is all They give me for my toil." But I was thinking of a way To feed oneself on batter, And so go on from day to day Getting a little fatter. I shook him well from side to side, Until his face was blue: "Come, tell me how you live," I cried, "And what it is you do!" He said "I hunt for haddocks' eyes Among the heather bright, And work them into waistcoat-buttons In the silent night. And these I do not sell for gold Or coin of silvery shine But for a copper halfpenny, And that will purchase nine. "I sometimes dig for buttered rolls, Or set limed twigs for crabs; I sometimes search the grassy knolls For wheels of Hansom-cabs. And that's the way" (he gave a wink) "By which I get my wealth -- And very gladly will I drink Your Honour's noble health." I heard him then, for I had just Completed my design To keep the Menai bridge from rust By boiling it in wine. I thanked much for telling me The way he got his wealth, But chiefly for his wish that he Might drink my noble health. And not, if e'er by chance I put My fingers into glue Or madly squeeze a right-hand foot Into a left-hand shoe, Or if I drop upon my toe A very heavy weight, I weep, for it reminds me so, Of that old man I used to know -- Whose look was mild, whose speech was slow, Whose hair was whiter than the snow, Whose face was very like a crow, With eyes, like cinders, all aglow, Who seemed distracted with his woe, Who rocked his body to and fro, And muttered mumblingly and low, As if his mouth were full of dough, Who snorted like a buffalo -- That summer evening, long ago, A-sitting on a gate.

Gadokuloj (Lewis Carroll, tr Donald Broadribb)(PD) Mi diros al vi ĉion eblan, Mi nur malmulton vidis. Mi trovis maljunulon feblan, Li sur barilo sidis. Demandis mi: “Vi kiu estas? Kaj vi kiele vivas?” Respondo lia en kap’ restas Kiel akv’ tra kribril’ vibras. Laŭ li: “Mi papiliojn serĉas Kiuj en tritiko pendas. Mi ilin en pasteĉojn verŝas Kaj en la stratoj vendas. Mi vendas al velistoj, for- -irontaj sur mar’ ŝtorma— Al vi mi antaŭdankas por Almozo (ne enorma).” Sed meditadis mi pri plano Kolori verda barbon Kaj ventumilon en la mano Teni por kaŝi l’ farbon. Do ĉar respondi mi ne povis Lian kapon mi nur batis Kaj kriis laŭte, pugnon movis, Lin ja mi ne kompatis. Per voĉo milda li pludiris: “Mi marŝas laŭ la vojo Kaj kiam mi montrojon trovas Bruligas ĝin kun ĝojo. El cindroj mi pretigi devas Ŝmiraĵon Makasaran17. Sed nur du pencojn mi ricevas, Do lukron tre avaran.” Sed meditadis mi pri kiel Sin nutri nur per pasto; Per tag’-post-taga manĝo tiel Grandiĝus korpovasto. De flank’ al flank’ mi skuis lin Ĝis lia korpo bluas. “Sed kiel vi vivtenas vin? Kaj kiel vi vivpluas?” Respondis li: “Mi gadokulojn Serĉas en la herbo. El ili faras jakbutonojn Kiel dumnokta servo. Mi vendas ilin ne por oro Nek por brilad’ arĝenta; Aĉetas naŭ monero kupra— Oferto vere tenta.” “Elfosas bulkojn mi kelkfoje, Persage krabojn trafas, Fiakrajn radojn mi enfojne Serĉas kaj berojn ĉasas. Do tiel mi pergajnas panon Kaj gajnos ĝin estonte. Mi krome drinkos vian sanon, Sinjoro, tre volonte.” Mi aŭdis tion ĉar min ĵus Inspiris nova plano La Menaj-Ponton18 kontraŭ rust’ Protekti per mollano. Mi dankis lin ke li informis Pri sia gajn’ de pano, Kaj ĉefe ke li volon formis Drinki al mia sano. Kaj nun se mi tro emas fuŝi Aŭ fingrojn meti en la gluon, Piedon dekstran penas puŝi En mian nurmaldekstran ŝuon, Aŭ pro fervoro tro senbrida Faligas pezon sur piedon, Mi ploras, mi per penso vida Memoras pri l’ oldul’ homida, Kun haroj blankaj, lip’ rigida, Mieno dolĉa, tono hida, Piedo ofte malrapida, Kun brako longa, mano frida, Malsaĝa brov’, okulo rida, Kaj ĉiam kun aspekt’ sordida, Kaj buŝo kiel bov’ avida, Kuraĝa kiel mus’ timida, Grimaco ankaŭ tre perfida, Konstanta peto plenkonfida, Sidanta sur barilo.

Haddock’s Eyes Lewis Carroll (Through The Looking Glass) (PD) `I'll tell thee everything I can; There's little to relate. I saw an aged aged man, A-sitting on a gate. "Who are you, aged man?' I said. "and how is it you live?" And his answer trickled through my head Like water through a sieve. He said "I look for butterflies That sleep among the wheat: I make them into mutton-pies, And sell them in the street. I sell them unto men,' he said, "Who sail on stormy seas; And that's the way I get my bread -- A trifle, if you please." But I was thinking of a plan To dye one's whiskers green, And always use so large a fan That they could not be seen. So, having no reply to give To what the old man said, I cried, "Come, tell me how you live!" And thumped him on the head. His accents mild took up the tale: He said "I go my ways, And when I find a mountain-rill, I set it in a blaze; And thence they make a stuff they call Rolands' Macassar Oil -- Yet twopence-halfpenny is all They give me for my toil." But I was thinking of a way To feed oneself on batter, And so go on from day to day Getting a little fatter. I shook him well from side to side, Until his face was blue: "Come, tell me how you live," I cried, "And what it is you do!" He said "I hunt for haddocks' eyes Among the heather bright, And work them into waistcoat-buttons In the silent night. And these I do not sell for gold Or coin of silvery shine But for a copper halfpenny, And that will purchase nine. "I sometimes dig for buttered rolls, Or set limed twigs for crabs; I sometimes search the grassy knolls For wheels of Hansom-cabs. And that's the way" (he gave a wink) "By which I get my wealth -- And very gladly will I drink Your Honour's noble health." I heard him then, for I had just Completed my design To keep the Menai bridge from rust By boiling it in wine. I thanked much for telling me The way he got his wealth, But chiefly for his wish that he Might drink my noble health. And not, if e'er by chance I put My fingers into glue Or madly squeeze a right-hand foot Into a left-hand shoe, Or if I drop upon my toe A very heavy weight, I weep, for it reminds me so, Of that old man I used to know -- Whose look was mild, whose speech was slow, Whose hair was whiter than the snow, Whose face was very like a crow, With eyes, like cinders, all aglow, Who seemed distracted with his woe, Who rocked his body to and fro, And muttered mumblingly and low, As if his mouth were full of dough, Who snorted like a buffalo -- That summer evening, long ago, A-sitting on a gate.' Gadokuloj (Lewis Carroll, tr. Donald Broadribb)(PD) Mi diros al vi ĉion eblan, Mi nur malmulton vidis. Mi trovis maljunulon feblan, Li sur barilo sidis. Demandis mi: “Vi kiu estas? Kaj vi kiele vivas?” Respondo lia en kap’ restas Kiel akv’ tra kribril’ vibras. Laŭ li: “Mi papiliojn serĉas Kiuj en tritiko pendas. Mi ilin en pasteĉojn verŝas Kaj en la stratoj vendas. Mi vendas al velistoj, for- -irontaj sur mar’ ŝtorma— Al vi mi antaŭdankas por Almozo (ne enorma).” Sed meditadis mi pri plano Kolori verda barbon Kaj ventumilon en la mano Teni por kaŝi l’ farbon. Do ĉar respondi mi ne povis Lian kapon mi nur batis Kaj kriis laŭte, pugnon movis, Lin ja mi ne kompatis. Per voĉo milda li pludiris: “Mi marŝas laŭ la vojo Kaj kiam mi montrojon trovas Bruligas ĝin kun ĝojo. El cindroj mi pretigi devas Ŝmiraĵon Makasaran17. Sed nur du pencojn mi ricevas, Do lukron tre avaran.” Sed meditadis mi pri kiel Sin nutri nur per pasto; Per tag’-post-taga manĝo tiel Grandiĝus korpovasto. De flank’ al flank’ mi skuis lin Ĝis lia korpo bluas. “Sed kiel vi vivtenas vin? Kaj kiel vi vivpluas?” Respondis li: “Mi gadokulojn Serĉas en la herbo. El ili faras jakbutonojn Kiel dumnokta servo. Mi vendas ilin ne por oro Nek por brilad’ arĝenta; Aĉetas naŭ monero kupra— Oferto vere tenta.” “Elfosas bulkojn mi kelkfoje, Persage krabojn trafas, Fiakrajn radojn mi enfojne Serĉas kaj berojn ĉasas. Do tiel mi pergajnas panon Kaj gajnos ĝin estonte. Mi krome drinkos vian sanon, Sinjoro, tre volonte.” Mi aŭdis tion ĉar min ĵus Inspiris nova plano La Menaj-Ponton18 kontraŭ rust’ Protekti per mollano. Mi dankis lin ke li informis Pri sia gajn’ de pano, Kaj ĉefe ke li volon formis Drinki al mia sano. Kaj nun se mi tro emas fuŝi Aŭ fingrojn meti en la gluon, Piedon dekstran penas puŝi En mian nurmaldekstran ŝuon, Aŭ pro fervoro tro senbrida Faligas pezon sur piedon, Mi ploras, mi per penso vida Memoras pri l’ oldul’ homida, Kun haroj blankaj, lip’ rigida, Mieno dolĉa, tono hida, Piedo ofte malrapida, Kun brako longa, mano frida, Malsaĝa brov’, okulo rida, Kaj ĉiam kun aspekt’ sordida, Kaj buŝo kiel bov’ avida, Kuraĝa kiel mus’ timida, Grimaco ankaŭ tre perfida, Konstanta peto plenkonfida, Sidanta sur barilo.